dokuz yaşındaydım. maltepe grandhaus vardı o zamanlar. (bkz: they) adında, uyduruk bir korku filmine gitmiştik annemle. bendeki ne cesaret, annemdeki de ne manyaklık hehe. filme dair aklımda kalan tek şeyse dedemin öncesindeki uyarısıydı. evhamlı adamdı dedem, yaklaşık sekiz on kere tekrarlamıştı aynı lafı. "sekisli filmler var artık hep, çocuğu sekisli filmlere götürme." öyle samimi, öyle yalın, öyle pembenin tüm tonlarında zamanlardı. galiba bir zaman makinem olsa o güne ışınlanmak isterdim. dünya hangi ara bu kadar değişti be sözlük?