bazen edbiyat ile ilgili eleştiri metinleri okurum. hikayeciliğimiz konuşulurken sait faikler, sabahattin aliler, yusuf atılgan vesaire söylenir. bu adamın yazdıkları neden dikkate alınmaz? bir şeyin mizahi olması onun edebiyatın bir parçası olmasına engel midir? bu adam bir hikaye yazar altına bir rus adı yazar, hikayeyi rus yazmış sanırsın. öyle ustadır ki kahkaha atarken birden hüzünlenmiş bulursun kendini. büyük yetenek. büyük mizahçı ve büyük yazar. tek başına dergi yürütebilecek kaç adam var bu ülkede? devletin buna bir şey yapması lazım.

korku notu: sevgili umut, sakın tökezleyip de naber'in beşinci sayısından sonra beyler benden buraya kadar deme. büyük konuştum.