kaybımdan sonra defalarca dinleyerek sefaletin o güzel prensesini gözlerim dolu anmalarıma eşlik eden büyükanneye yapılmış belki de tek şarkı.

"gardiyandır zaman, tutsak eder hayatı
hücresinde sonsuzca
bir penceresi vardır eski anılardan
bakarsın ve anlarsın, süren dolunca

ağladığıma bakma
ne olur biraz daha kal
sefaletin prensesi, beni bırakma

büyükanne,
neden toplanmış başında insanlar?
sustukça onlara her şeyi anlatır gibisin
ve ölüm perde çekmiş mavi gözlerine
yok olmuş yüzündeki tatlı esinti

ağladığıma bakma
ne olur biraz daha kal
sefaletin prensesi, beni bırakma"