-
g. orwell'in 1984 kitabının senaryosunun bize uyarlanmış halini yaşıyoruz. sürekli bir düşman ve düşmanlık hali. sürekli birilerini ötekileştirme durumu, yalnız insanlar...
güvensiz sokaklar, birbirlerine güvenemeyen vatandaşlar...
bizi anlatmış, bu günleri o günlerden görmüş gibi... -
geçen gün normalde tıka basa dolu olması gereken otobüste tam 15 kişiydik. neyse bu şekilde giderken "bomba patlar mı ki ya?" diye düşündüm sonra da "çok azız lan, burda patlatmazlar." dedim ama dün taksimdeki patlamada gördük ki 15 kişinin içinde de patlatıyolarmış. -
bugün için gerçekleşmiş durumdur. ancak halk da (ne kadar durmaksızın aşağılasak da) o kadar da aptal değil ve böyle yaşamaktansa "ne olacaksa olsun ulan böyle yaşanır mı" diyecek bir noktada. bu belki 15 gün sonra belki 3 ay sonra gerçekleşecek. ve o noktada gezinin yanında solda sıfır kalacağı bir takım olaylar ortaya çıkacak. tabii kürt hareketinin derdi erdoğan'la, o yüzden böyle bir olay çıktığı zaman, değil bomba patlatmak, halk direnişinin yanında bile olabilirler. ama ışid ve müritlerinin burada erdoğan'a ne kadar yakın ve halk direnişine ne kadar uzak konumlanacakları çok önemli halk için.
bazıları diyor ya, "tc devletinin sabrını test etmeyin" diye. halkın sabrı yaklaşık 5-6 senedir ciddi bir şekilde test edildi. her şeyi de kabul ettik aslında yavaş yavaş. ama geldiğimiz noktada maslov piramidinin en altındaki "güvenlik" durumunun tehlikeye girmesiyle işte gerçekten denildiği gibi halk için "bıçak kemiğe dayandı". insan her şeysiz yaşayabilir ama ölüm tehlikesiyle yaşamamak için de her şeyiyle mücadele etmeye hazır bir varlıktır, çünkü o şekilde yaşamak tam manasıyla "yaşamak" olarak tanımlanamaz.
bakalım daha neler görecek bu cefakar halkımız. tünelin ucu bombok bir yere çıktı. umarım en yakın zamanda kolayca bir şekilde tüm bu işlerden yakamızı kurtarıp, huzurlu günlerimize geri dönebiliriz. -
elinden twitter ve instagram düşürmeyen insanlar için doğru olan önerme. kendi şahsım ve çevrem açısından konuşacak olursak, bizim hayatlarımızda pek bir değişiklik yok. üzülmek ve sinirlenmek dışında, korkuya yer yok. -
bulunduğum şehirde işlek bir cadde üzerindeyim. geçse geçse 3-5 araba geçiyor. başka gün olsa kornalardan beyin kanaması geçirtirlerdi bize. ilginç valla -
normalde de pazar gunleri disari cikmayan biri olarak beni etkilemeyen durum. yarin yine herkes sokaklara cikacak ,isi olan isine okulu olan okuluna gidicek o yuzden korkudan kaynaklanan bir durum mu anlamis degilim.zira oyleyse hergun bu tehlikeyle ve bu korkuyla yasiyoruz zaten bir gun kendimizi guvende hissetsek ne olur ikinci gun ciktigimizda yine tehlikedeyiz. -
haklı olarak yapılan eylemdir. aranmakta olan 3 adet ışid'li teröristin olduğu resmi olarak da açıklandıktan sonra insanlar neden dışarıya çıksın da canını tehlikeye atsın. pazartesi insanlar işyerlerine 3,5 ata ata gideceklerdir. -
evden çıkana kadar inanmiyordum birçok kişi gibi fakat ogrenci merkezi bornovada en kalabalık saatinde kimseyi göremeyince dedim noluyoruz ardından bir lastik patlamasıyla altima ediyordum dedim ki sürü psikolojisi değil abi risk budur bir bomba korkusu sardı hemen eve döndüm
bugün okul mu? yok dostum ben evimdeyim -
istanbul'un nüfusu azalsa nasıl olur adlı bir çalışma oldu resmen.
boş istanbul'dan yararlanıp öğlen saatlerinde kartal kadıköy metrosuna bindim. pazar öğlen 2. http://i1360.photobucket.com/albums/r649/taylanege/IMG_20160320_214815_zpsxqugkamr.jpg
karaköy vapurunda 30 kişi civarı vardı. bombanın patladığı yere bir karanfilde ben bırakmak istedim tünelden istiklal'e geçtim . evet insanlar korkmakta haklı ama bence en 'güvenli' gün idi. bunun en büyük kanıtı ahmet misbah demircan adlı şahsında istiklal'de halkla omuz omuza olduğunu kanıtlamak için gerçekleştirdiği esnaf ziyareti ve olay yeri anmasına katılmasıydı. gerçekten tehlikeli bir gün olsa bu arkadaşın bir tarafı yemez sevgili youserlar. -
o degil de kefenliler vardı, öl de ölelim tayfası vardı. ne oldu onlara. ölmeye can atıyorlardı, ama sokaklarda kimse yok!!! böyle de cesurlar.