emrah serbes

bu arkadaş üzerine yazmaktan özellikle imtina ediyordum bugüne kadar. ancak bir değil iki değil. bu kaçıncı zevzeklik, bu kaçıncı kendini bilmezlik. kitabını filan okumadığım için edebiyatçılığı üzerine kelam etme cüretini gösteremem. kendisini dizi ve film senaristi olarak ve yaptığı magazinsel çıkışlarından tanıdım.

son günlerde epey bomba patlatıyor. enerjisini iyi bir edebiyatçı olmaktan çok magazin ikonu olmaya çalışıyor izlenimi verdi bana. geçtiğimiz haftalarda edebiyatı bırakacağını ve boksla ilgileneceğini cümle aleme deklare etmişti. şimdi de son romanı deliduman'ı eleştirenlere "Ben ne Elif Şafak'a benzerim, ne de Orhan Pamuk'a benzerim. Eğer beni hırpalarsanız, ben de sizi hırpalarım. Asla arkanızdan konuşmam, asla yazı yazmam, asla polemiğe girmem ama sizi gerçekten hırpalarım. Ondan sonra her aynaya baktıklarında beni hatırlarlar" tehditlerini savurdu. niye her yazılanı sevmek zorunda mıyız? sevmediysek ve mecburen arkasından (çünkü kişisel olarak tanışmıyoruz) kitabını eleştirirsek, başımıza gelenlere katlanmak zorunda mıyız? bu ne haddini bilmezlik, ne densizlik, ne maço bir tavır. kendisi mevcut iktidara muhalif olduğunu iddia eden bir yazar iken tam da iktidarın tehditkar dilini kullanması manidar değil mi? "erkek" ve "delikanlı" polisiye yazmaktan kaynaklı sorunlar yaşıyor gibi geldi bana.

bir kaç yıl önce de “Cinayet olmayan polisiyeye kız polisiyesi diyorum.” diye buyurmuştu. aman ha polisiye yazacaksanız bunu aklınızdan çıkarmayın. öyle ya polisiyenin hasını "delikanlı deliduman" emrah serbes bilir.

bu arada feminist edebiyatçılar son olay üzerinden bütün edebiyat camiasına ve özelinde emrah serbes'e bir açık mektup kaleme aldılar. onu da buraya iliştireyim: emrah serbes'e açık mektup

müptezellerromanının bir bölümünü yayınlamış iletişim yayınları. şu linkte mevcut: müptezeller

aslında duyduğumda bir öykü kitabı diye düşünmüştüm. roman çıkınca şaşırdım doğrusu. behzat ç'yi henüz okumadım, deliduman romanını beğenmedim. öykülerini ise çok sevmiştim. bundandır belki öykü beklemem....

neyse şunu söylemeden geçemem. geçen sene "çocukların öldüğü bu ülkede ne yazabilirim ki" diyerek yazarlığı bıraktığını açıklamıştı.
bıraktığı bu senede romanını tamamlamış demek.

ne kadar da samimi değil mi....

neden bu kadar beklediğini anlayamadım biraz yalan var sanki içinde, kurulmuş kafada planlanmış olabilir