başta belediyelerimiz olmak üzere toplumun neredeyse tamamının yaptığı eylem.

bu bende farklı bir şekilde oluyor. mesela görme engelli birine yardım edebiliyorum. ama kolu olmayan birine bakamıyorum bile. hani böyle kana bakamayan insanlar gibi değil. o an o kadar çok utanıyorum ki sanki ben ona bakarsam üzecekmişim gibi geliyor. sanki kolunun olmamasının sorumlusu benmişim gibi. bacağı olup kullanamayan birine de yardım edebiliyorum. ama bacağı olmayana da bakamıyorum aynı şekilde. uzvu olup kullanamayan insanlarda bir umut olabileceğinden dolayı belki de. ama o olmayan kol ya da bacak için hiçbir umut yok. toplum olarak zaten hayatı zor olan insanlara bizler de zorluk çıkarıyoruz, yanlış yapıyoruz. kimsenin bir dakikası engelli insanın o an çektiği sıkıntıdan önemli değildir ama herkes dünyayı kurtarmaya gidiyormuş gibi koştura koştura geçiyor yanlarından. inanan için günahtır, inanmayan için de ayıptır.