-baba! güneş yok.
+sen göremiyosundur la?
-baba güneş komple yok.

yaklaşık bir aydır saat 9-10 gibi uyandığım için durumdan haberim yoktu. internette okuyodum sabah 7 de zifiri karanlık diye ama mübalağ yapıyorlar sanıyordum. "internet alemi ne de olsa abartmayı çok severler" diyordum kendi kendime.

bu hafta boyunca saat 6 gibi uyanıp 7 gibi evden çıktım. dışarısı zifiri karanlıktı. ilk gün kendimi the walking dead deki şu sahnede hissettim. tek farkı etraf karanlıktı.^:atımda yoktu^ "gecenin bir yarısı dışarıda ne işim var benim" diye düşünürken benim gibi insanların etrafta koşuşturduğunu gördüm.

hani rüyada olduğunuzu anlarsınızda herşeyi yapabileceğinizi bilirsiniz ya. bu bir rüya^:kabus^ olmalı deyip zifiri karanlıkta bağıra bağıra şarkı söyleyerek yürüyordum. kimsenin bana bakmaması rüyada olduğuma daha da çok ikna ediyordu beni. sanki birazdan uyanıcam ve "ne saçma rüyaydı yahu" diyecektim.

ama diyemedim. dedirtmediler..