-
buyrun benim.
sanırım büyüdükçe gitigide artan bir duygu bu içimdeki. çevreme bakıyorum en yakın dediğim arkadaşımı bile görmüyorum uzun zamandır. uzun süredir tek taraflı aramayla devam eden bir arkadaşlık.
kız arkadaşım ile sebebini bilmediğim bir şekilde ayrılmışım.
bunun dışında yakın diyebileceğim arkadaşlarımla bile atışmalarımız sonucu artık konuşmuyoruz..
ya tahammül sınırım düştü, ya ben değiştim ya da insanlar değişti bilmiyorum. soranlardan cevapta alamıyorum.
lafı çok uzattım gitgide insanlara olan sevgim ve tahammül sınırım azalıyor sözlük.. -
sevmek için bir neden göremiyorum. güvenilmez bencil iki yüzlü çıkarcı yaratıklarız. her sorun her felaket insanlar yüzünden oluyor. tüm insanlar ortadan kalksa ben dahil sevinirim sanırım -
yalan yok, işime gelmeyeni sev(e)miyorum ben. işime gelmeyenden kasıt; yüzüme karşı gülüyorsa, sevgimi kazanmak istiyorsa, benden alacağı bir şeyler olduğunu tahayyül ediyor ve işine geldiği gibi münasebet kuruyorsa, ben bunu fark ediyorsam şayet sıcak kanlı olamıyor; araya mesafe koyuyorum. tahammül edemediğim şeylerden birisidir, bir insanın farklı zamanlarda aldığı farklı hal ve tutumlar. her ortamda insanın karşısına çıkabiliyor.
kötü gün dostluğunu sevmem mesela. bu yüzden pek çok yakın arkadaşım diyeceğim insanla da arama set çektim. yaş aldıkça bencilliğim arttı evet. benim zaten kısıtlı olan zamanımdan çalmalarına müsade edemiyorum. derdi olunca ağlayan, içini döküp kan kusan; ama sonrasında saadete erişerek bir önceki anını unutan tiplere gelemiyorum. asıl bencil de kim aslında düşünmek gerek bu bağlamda ama artık farkına vardıkça zaten hayatın, kelimelerin yeri farklı yerlerde oturabiliyor ruhunuzda. -
depresyon ile elele verdiğinizin ispati -
hepimiz başkalarına iyilik yapıp gördüğümüz karşılık sonrası pişman oluyoruz ya da dostça davranıp yine yediğimiz kazıklardan sonra tövbe ediyoruz. sonra da kimseyi sevmemeye başlıyoruz ve iyilik yapmaktan, iyi davranmaktan vazgeçerek bir bakıma onlar gibi oluyoruz. aslında kimsenin kötü olarak doğmadığı, ailesi ve yaşadığı olaylar yüzünden bu hale geldiği gerçeğini bilerek yine de sevmek gerek sanırım. ama tabii ki sevmek, hayatında bulundurmayı gerektirmez. bir insandan zarar göreceğini bile bile hayatında bulundurmak da enaylik olur biraz. -
gayet insani bir duygudur. bence garipsenmesi gereken hümanizmdir. -
bkz. jonathan swift
adam haklı, dağılın -
olması gereken de bu zaten.. -
bir türlü anlayamadığım güruh, bazı insanları sevmeyebilirsin ama insan sevmemek ne. insanlarla anlaşamayan kişilerin girdiği trip , kişi insan sevmiyorum diyorsa ondan hiçbir şey olmaz. ne sevgili, ne arkadaş, ne dost ne de oturup konuşabilirsin. o yüzden bence gereksizlerdir. -
"ben insanları sevmiyorum yha, insanlar salaktır ve benim gibi biri olamadıkları için onları sevemem, hepsi koyun sürüsüdür ama ben sürüden çıkan nadir insanlardanım ,insanları tanıyıp onlarla samimi olmama gerek yoktur çünkü hepsi bana kötü davranıyor ve canım yanıyor. bu yüzden kendi köşeme çekilip insanları nasıl sevmediğimi tekrar tekrar düşünüp toplumdaki yerimi sorgularım. ben misantropist birisiyim ve çevremdekiler aptal"