-
aslında kafası yaşıtlarına göre daha iyi çalıştığı düşünülen çocukların sayısal sınıflarına, sonrasında sayısal ağırlıklı bölümlere yönlendirilmesi / gönderilmesi ile böyle bir algı oluşmuş gibi geliyor bana.
şimdi bilmem her yer anadolu lisesi ama benim zamanımda fen lisesi bir numaraydı mesela. herkes çırpınırdı fen lisesi için. sonra anadolu lisesi gelirdi ki fen lisesi ile yarıştırmaya çalışırdı öğretmenler bile. benim lisemde 5 tane sayısal sınıfına karşılık 1 eşit ağırlık sınıfı vardı ve sözel sınıf açılmadı bile.
dönemde 5 sınıf = 150 sayısal öğrencisinden hepsinin kafası zeka anlamında süper miydi? hayır. eşit ağırlıklar sayısala göre düşük zekalı mıydı? asla.
o dönem yaşadığım şehirde ancak ben üniversiteye gittikten sonra bir sosyal bilimler lisesi açıldı. o zaman bile kontenjanlar doldurulamadı çünkü aileler çocuklarını ille de sayısal okusunlar diye zorladı.
peki bunca hukuk - psikoloji vb bölümlerine öğrenci nereden çıkıyor... sözel bölümler sonuçta... hukukçuların mesela; kafasının çalışmadığını mı söylememiz gerekir bu durumda...
demek istediğim; bu algı tamamen aile ile başlayan toplumun zorlamasıdır. -
lisede yaptığımız geyik. bu kadar ciddiye alınıp bir kaç gündür tartışılması çok ilginç. sözlük yazarları çocukluğunu mu özledi acaba dedirtiyor. -
"gece geç uyursanız zekisinizdir. bla bla yapanlardansanız sebebi zeki olmanızdır." gibi bilgiler bende hep tutuyor. bilgiler doğruysa (ki hiç sanmıyorum) kafam çalışıyordur. sayısalcı değilim.
ve önerme çürür. -
iki sayıyı alt alta çarpamayanları rahatsız etmiş. ha ben de bazen iki kelimeyi bi araya getiremiyorum, orası ayrı ama kimse anlatım bozukluğu yaptı diye ölmemiştir heralde.
demek istediğim; sayısal ağırlıklı işlerde çalışan insanlar zeki olmaya daha çok ihtiyaç duyuyor. bazılarında ise bi zorunluluk. insan canı emanet ediliyor bazılarına.
meselam yöneticilik. zekalı olmayıp da başbakan olabilen yok mudur? ha zekalı olup da amele olmak isteyen memetcanlar yok mudur? elbette vardır. önemli olan zekalı olmak.
zekayla kalın.