kitap okuma sevgisinden çok ayrı bir sevgi sanırım ve bende zerresi yok. kitapları okurken altını çizerim, üzerlerine not alıyorum. kaldığım sayfayı hatırlamak için kullandığım yöntem ise kağıdı üstten kıvırmak. kitaba bir nevi işkence yani.

kitabı bitirdiysem ve başkası istediyse, o kişinin kitabı getirmesini de beklemiyorum. hatta bu yaz, çok sevdiğim tutunamayanlar - oğuz atay ı üzerine iyi dileklerimi yazıp muhtemelen bir daha göremeyeceğim ama bir hediye vermeyi şart bildiğim birine verdim, çok da tatmin oldum kendi içimde.

eşyanın kutsanması hoşuma gitmiyor. yokluğunu kompanse edemeyeceksen hasar görmesin diye üzerine eğilirsin ama çoğu zaman kalp kırılıyor bunlar üzerindeki tartışmalardan. senden benden değerli mi canım.