-
youreads'te, dinlenilen nice parçanın başlığını açmaya engel olan ön yargıdır.
(bkz: #138822) -
en saçma önyargıdır fakat ben bunu yapmadan duramıyorum.ama bu bir arkadaşıma karşı değilde benim için özel bir beyse ortaya çıkıyor.sonuçta değer veriyorsam demet akalın dinleyemez ya da ben öyle birine değer vermem gibi çok saçma gerçekten çok sacma. -
(bkz: tipi yüzünden oluşan önyargı) -
çok farklı türde şarkılar dinleyen bir insanım. bunu da dinliyorum, bunu da. bazen şunu dinliyorum, bazen de şunu. o zaman 'ben dengesiz biri mi oluyorum?' diye kendime sormaya başladım şu an.(*:gülücük) neyse bana göre bir şarkı duyduğunuzda türüne çok takılmayın. o an için bile olsa hoşunuza gitmiş mi gitmemiş mi ona bakın. emin olun hayattan daha çok zevk alırsınız.
ön yargı meselesine gelirsek böyle bir şey evet var ama insanlar yeni tanıştığı birinin karakterini çözerken müzik önemli bir anahtar olabiliyor. bundan dolayı bu konuya pek takılmamak lazım.
bu arada elektronik müzikle pop müziğin aynı kefeye konulmasını istemem. mesela bu şarkı benim için efsaneler arasına girmiştir ve orada kalacaktır. -
olay insanın dinlediği müziğin eleştirilmesi değil, dinlediği müzik yüzünden insanın eleştirilmesidir. müzikal olarak üst düzey şeyleri dinlemesine rağmen insanlara bu yapılan bence haksızlıktır.
onun dışında bilgisayar tabanlı bir şarkının eğlenceli ve popüler olduğu için sevilmesi bence çok saçmadır. demet akalın'ı da bu sınıfa alacak olursak elbette yaptığı son şarkıyı duydun mu diye gelen insandan koşarak uzaklaşılmalıdır. efsane bir ismin ise adamlığını belirtmek de bir sakınca yoktur.
şahsen bu sebeple pop dinleyen arkadaşlarımla müzik muhabbeti yapmıyorum. biri benimle aynı şeyi dinlemiyorsa onunla konuşacak ne bulabilirim onu da bilmiyorum gerçi. çok farklı iki insanız gibi gelir bana. ben bir gitar solosu açtığımda ondan sıkılacak insanı hayatımda isteyeceğimi sanmam. "abiii david guetta'nın son şarkısı patlıyoo" gibi cümleler kurulan bir ortamda kendimi yabancı bir ortamda gibi hissediyorum. "lan" diyorum "mor ve ötesinin son albümü?". "onları dinleyen mi kaldı yaa" diyorlar. sadece cambaz ve deli şarkılarını bildiklerinden sıkıldılar galiba diyip susuyorum ben de.
(bkz: popçular dışarı) -
ben bu müzik zevkini farklı bir bakış açısı ile düşündüğümde memleketçiliğe benzetiyorum. misal biriyle tanıştığında şayet hemşehrinse kanın kaynar, sempatiyle yaklaşırsın. bu da biraz böyle. aslında benim dinlediğim müzikleri dinlemek zorunda değil tabii herkes, fakat öyle biri karşıma çıktığında bir hoşuma gitmiyor değil. en azından oturup şarkıların, grubun ya da sanatçının gidişatı hakkında uzun uzun tartışabilirsin. önyargıya gelince pop müzik, arabesk ve türkçe rap müziğe karşı var az buçuk bende de. bülent ortaçgil, erkan oğur dinleyenle sinan akçıl dinleyen insanı nasıl olur da bir tutarım? allah çarpar.
aslında yine bana göre kişilerin dinledikleri müziklerden karakter analizi de yapılabilir. her türden dinliyorsa joker elemandır o. -
bende kesinlikle var bu.
hatta karakter analizi de yapabiliyorum.
popcular ya müzik cahili ya da salak oluyorlar.
ama günümüz popu bu dediğim. yoksa pop müzik tarihi rock'dan da eski. bütün janr boş değil yani.
tabi zirvesi müziğin jazz, klasik müzik, progressive rock'tır.
saymadığım alt janrlar da var tabi.
ama şu da bir gerçek ki bu sanatsal diye tabir edilen müzikler her zaman gitmiyor. çünkü kafa yoruyor. şarkıyı takip etmek zor, eşlik edemezsin, ritme ayak uyduramazsın. bu yüzden sanıyorum ki arada bir basit müzik dinlemek de şart. -
sadece müzik değil, herkes bir başkasının sevdiği/sevmediği bir özellik üzerinden onun hakkında çıkarımlar yapacaktır ve bunlar genelde ön yargı değildir, gerçeklerdir.
ön yargılarda var tabi aralarında. mesela günümüz türkçe pop dinleyenlere karşı zeka yoksunu gibi bir bakış var. evet bu çok büyük bir ön kabul lakin kişi bu ön kabulün yersiz olduğunu zaten tanışınca fark edecektir.
müzik zevki kişinin adı üstünde bir zevkidir ve ortak zevkler / yönler bulunması birinin diğerine karşı sempati duymasına yol açacaktır elbette. o kişiyi diğer insanlardan farklı kılacaktır. bu direkt bir sıfat koymak değil ama, yani "akıllı, zeki vb." ya da "geri zekalı , salak " gibi değil. daha ziyade daha "sıcak" ve ya daha "soğuk" olarak nitelendirecektir karşıdakini. -
arkadaşlar ne demek istediğimi anlamamış sanırım.
pop dinleyen salaktan kasıt neden salak onu bir açıklayayım:
1- bir insan klasik dinleyince einstein olmuyor zaten. burda vurgu yaptığım salaklık daha fazlası varken neden basitiyle yetindiği kişinin.
2- müzik ruhun gıdası ise insanlar neden temcit pilavını sever?
size söyleyeyim. müzikte "catchy" diye tabir edilen bir terim var. bu ne demek?
hani bir şarkı dinliyorsunuz da "oğlum iyiymiş lan bu" diyorsunuz ya, hah işte o melodi catchy oluyor.
kaldı ki müzik çok tartışılabilir bir şey. çok basit ama çok duygulu şarkılar var. sanatsal olarak çok bir şey ifade etmiyorlar ama insanlar seviyor. çünkü duyguyu veriyor. zaten pop müzik kötü dediğimizde size dinlediğiniz müziğin iğrenç olduğunu demiyoruz. size diyoruz ki çok klişe ve dinleyiciyi salak yerine koyacak kadar sığ bir parça bu. yani çok basit diyoruz yoksa pop zaten güzel. bu neye benziyor biliyor musunuz?
siz bir sandviç yiyorsunuz ve biz de size gelip diyoruz ki "gel adana kebap var, onu yesene." siz de o yemeğin size ağır geldiğini belirtiyorsunuz. hah olay tam böyle işte.
öbür türlü pop dinleyen insan zaten müzik hakkında ilgisi olmayan adamdır. araştırma yapmadan piyasa ne sunarsa onu dinler.
neyse uzun uzun anlattırdınız.
bir örnek daha vereyim de kafanızda belirginleşsin:
şimdi siz (*:sıla) dinleyen adam ile (*:king crimson) dinleyen adamın müziğe bakışının aynı olmasını mı bekliyorsunuz?
biri enstrümanları, davulları falan dinler; diğeri ise sıla'nın sesini. bir mi ikisi?
ya da (*:shine on you crazy diamond)'a şarkı dedikten sonra utanmadan (*:justin bieber)'in sorry'sine de mi şarkı diyeceksiniz?
tanım: olması gereken önyargı.