-
şefkat görmek. ciddi söylüyorum bir insan ancak bu kadar itinayla sevilmez şefkat görmez. vallahi kötü bir insan da değilim. diyorum bazen karakedi kime ne kötülük yaptın da çekiyorsun. vallahi yapmadım lan. çok haybeye sevgisizlik çekiyorum. -
sinema salonunda film başlamadan patlamış mısırın yarısını tüketirken, ara koltukların sahiplerinin geç gelip yerleşme gürültülerine söylenmeyi, ezberlediğim abuk reklamları ses efektlerini taklit ederek (excalibuuurr dannnn gibi) izlemeyi özledim. restoranda tadını çıkara çıkara yemek yemeyi de. külkedisi paniği olmadan, telaşsız akşam sosyalleşmesi yapmayı da. salıdan, çarşambadan cumayı iple çekmeyi, haftasonu için hayal/plan kurmayı da. uyusak uyansak ve son aylar lost finali misali rüya olsa, eski düzene geri dönebilsek... -
ablamın bana dans etmeyi öğretmek ayağına gelip uçan tekme savurmasını özledim. tabii benim reflekslerim gelişmişti artık bacağından çekip sürüklüyordum. -
sorumluluklardan uzak olduğum zamanları özledim. -
ailemin eski , mutlu , güler yüzlü halini özledim. hep gülüyorduk çok güzeldi. bahçedeki gül ağacının yanında kurulan kahvaltı sofrası bile yeter düşünüp mutlu olmaya. şimdi herkes bir yerde. herkes kendi derdinde. -
üniversite yıllarıdır. -
duygularımı özledim. hissetmeyi, içten gülmeyi, ağlamayı özledim. çocukluğumu özledim , evimde çay içerken dışarıya bakıp düşünmeyi ve bundan keyif aldığım günleri özledim.en önemlisi de ailemi özledim. -
eski neşem. -
mutlu ve iyi olmak. insanlara "iyiyim ya" demek zorunda olmamak ve gerçekten iyi olmak. bir de uyuyabilmek , ilaç almadan gerçekten huzurlu bir uyku çekebilmek. büyüyor muyum yaşlanıyor muyum yoksa dibe mi batıyorum emin değilim. -
düşlerimi özledim .. bana güç veriyordu ruhumla kayboldu .