spor kulübünde tanıştığım ve daha sonradan ölüme beraber gideceğine inandığım bir arkadaşımla aynı işe girmeye karar vermiştik. çocuktuk o zamanlar, kimseye muhtaç olmayalım, harçlığımızı çıkarabilelim diye gıda üzerine bir işe girmiştik, çalışıyorduk. yorucu çalışma kuralları, yoğun saatleri günler, aylar geçtikçe bizi boğmaya ve yormaya başlamıştı. bir gün kapanışı yapıyoruz, gece yarısını geçmiş, temizleniyor etraf falan, saati sorma isteği duydum. bıkmışız ama, bitse de gitsek modundayız.

"kanka, saat kaç lan?"
"bu saatte saat mi sorulur aq" dedi.

o gün, kardeşim olduğunu daha iyi anladım.