yakın olmak istediklerimden isteğimle aynı şiddette el etek çekmem.
ve beni ittiğini düşündüğüm,düşünmek istediğim belki, her şeye ve herkese doğru aynı hızla çekilmem.
işin kilit noktası da şu ki bunları irademle mi yapıyorum yoksa hayatıma egemen olan genel bir üşengeç ve takıntılı olma durumu yüzünden otomata mı dönüştüm bi fikrim yok.
benden trajedi karakteri çıkardı,tarih gözden kaçırdı.