bazen tas kalpli olmak istiyorum. aglayan, uzulen, kendimden baska herkesin duygularini onemseyen biri olmaktansa bencil, vurdumduymaz, umursamaz ve acimasiz olmak istiyorum. kirilmaktansa kirmak istiyorum. icimdeki merhamet duygusundan kurtulmak istiyorum. beni en cok kiran, uzen, yaralayan insanlarin iyi taraflarini gormeye calismaktan yoruldum. merhamet kirintisi aramaktan yoruldum. duygularimla degil mantigimla karar vermek istiyorum. her seyin sonunu degil o an bana hissettirdiklerini dusunmek istiyorum. baskalarinin isteklerini degil kendi isteklerimi yapmak istiyorum.

"hayir" diyebilmeyi ogrenmek istiyorum. kalbimin kirilmamasi icin cabalamak istemiyorum. umursamaz olmak istiyorum. aci ceksem de iki dakika sursun istiyorum. saatlerce uzulmek, aglamak, cesitli senaryolar kurarak gecelerimi zehir etmek istemiyorum. sevinclerimin, uzuntulerimin, acilarimin, isteklerimin hafife alinmasini istemiyorum.
saygi duyulmak istiyorum. cok onemli fikirlerim oldugu icin degil, sadece birey oldugum icin, kadin oldugum icin saygi duyulmasini istiyorum.
sevilmek istiyorum. deger gormek istiyorum. cok yalniz hissediyorum. hayatimda olan biteni paylasacak biri istiyorum ama paylasinca zarar gormekten korkuyorum. birinin beni dinlemesini istiyorum. merak edilmek istiyorum. iyi olup olmadigimi onemseyen insanlar istiyorum.

sogukta, yagmurda, karda, firtinada sokaktaki insanlari dusunup aglamak istemiyorum. tek basina yuruyen yaslilari gorunce sarilip saatlerce aglama istegimin artik bitmesini istiyorum. islanmis kopek gorunce gozlerimin dolmasini istemiyorum. kedilerin usumesini istemiyorum. insan hayatinin degersizlestirilmesini istemiyorum. insanlarin olmesini istemiyorum. cocuklar olmesin istiyorum. keske herkes bir an icin durup dusunse.


cok sey istiyorum ama sadece yazabiliyorum. kisacasi daha fazla uzulmek istemiyorum.


kendi utopya'mda yasamak istiyorum ama koca bir distopya'ya hapsoldum.