binlerce cümle on binlerce kelime hepsi tek bir kelime ile son buluyor. aldığın tüm nefeslerin ardından bir gün yeni nefese gücünün yetmemesi gibi. ürkek ve çekingen başlayan tanışma merasimi , hobilerini, sevdiği yemekleri , tatlıları , nefret ettiği sebzeleri tek tek öğrenmek belki de sırf o sevmiyor diye bazı tatlardan vazgeçmek , damak tatlarını bir yapmak o kadar haz veriyor ki insana bir gün biteceği aklına bile gelmiyor .



ardından ortak nokta bulmalar başlıyor sevdiği şarkıyı sevme , dinlediği grubu dinleme ,dinlediği türlerden nefret etsen de zamanla tek dinlediğin türler olması ,okuduğu kitabı bilmesen bile hemen en yakın kitapçıdan temin edip okuma, bilmediğin yazarları sırf o seviyor diye okumak ama hiç aklına gelmiyor ki bir gün tüm bu kitabı küfürle anacağın şarkılarda gözlerinin dolacağını.



buluşmaların ardı arkası kesilmiyor başka yerlerde başka mekanlara ruh veriyor anılarınız. tarihin lügatına gülüşlerinizi ekliyorsunuz. hatır için içtiğin türk kahvesi , çekirdeği gibi acı bir tat bırakacak ağzında bilemiyorsun ki. 40 yılın hatır değil de kahır olacağını nerden bileceksin ki.



tüm bunları yaparken sevmek geliyor akıllara kendini hiç sayarcasına ona çok olmayı istemek. ödün verip sevgi beklemek . bekleyip solmak. bir çiçeğin susuz yaşayacağına inanmak gibi. o olmak gizliden gizliye onun gibi düşünüp onun gibi öksürmek onun gibi çatal bıçak kullanmak. onsuz kalacağını hiç düşünmemek nerden bilebilir ki insan kaybetmenin sadece korku olmadığını.



ve tüm bunların sonunda gidecek uğruna kendini harcadığın kişi. kalansa sensiz bir o. onlaştığın bir yalnızlık. elde bir hiç , hayata öksüz gelmiş bir piç gibi. otogarda insanları seyreden , kimsenin uğurlamadığı tekli koltuğun sahibi gibi. 0 gibi değil 1 gibi hiç . yalnızlığının gölgen olduğu sevginse yalnızlığına hiç değmeyen ama herkese eşit yağan bir yağmur olduğunu öğrendiğin andasın.en umursamaz en mutsuz en yalnız yani en korkusuz anındasın. şimdi bütün bu ana , bütün bu olumsuzluklara tıpkı sana yapılan gibi hoşça kal de. sevgin gibi beslediğin büyüttüğün ve seni ortada bırakan o pis his gibi tüm yalnızlığını gölgene göm. üzerine atacağın toprak umut ışığın olsun. objektifi objektif olmayan insanın gidişi hayır olur. hoşça kal...