!---- spoiler ----!

yönetmen haşmet arıkan saçlarının beyazladığını fark edince ölüp unutulma korkusu içini sarar. kendisini ölümsüz kılacak bir eser bırakmak ister. ani bir değişiklikle fularlar, vivaldiler arasında boğulmaya başlar, kendisini bir şekilde sol görüşlü entelektüel gençlere beğendirmeye çalışır. film çekimlerinde hiçbir şey istediği gibi gitmez, senaryo ise zaten fazlasıyla sanattan yoksun ve didaktiktir. çekimler sırasında oyuncu arkadaşı ölür, yapımcı herkesi dolandırıp kaçar... film çekimleri bittiğinde ise kimse tarafından izlenmez. haşmet duruma epey içerler: "onların gözüne girebilmem için daha ne yapmam lazımdı? aaa evet! hapishaneye girmem lazımdı, işkenceden geçmem lazımdı, en azından gözaltında olmam lazımdı. (...) saçlarım beyazlaşıyordu. içimi bir korku sardı. düşünebiliyor musun yüzden fazla film çektim ben. ama kimse ne aradı ne sordu. tek bir satır yazan olmadı. adam yerine koymadılar beni, yok farz ettiler. onlar için böyle bir adam yaşamadı, yaşamıyor. bir kere bile ödül vermediler. kiraz festivali ödülüne bile razıydım. istedim ki ben öldükten sonra aa o mu filanca filmin yönetmeniydi desinler." haşmet filmin sonunda kendisini film şeritlerine sararak kibritle yakmaya çalışır ama aksilik bu ya kibritler de bir türlü yanmaz. ısrarla çalan telefonu açar. bir aşk filmini yönetmesi için teklif gelmiştir, intihar işi rafa kalkar...

!---- spoiler ----!