yeraltı edebiyatına giriş yapmak için okunabilecek en güzel kitaplardan.

çok güzel bir üçlü var kitapta, beni kıskandıran. charly, rita, erling üçlüsü. şair, yazar, ressam üçlüsü. zamanın kendilerini ayırmasına asla izin vermeyen üçlü. bebeklikleri. çocuklukları, ergenlikleri beraber geçmiş bir üçlü. yetişkinliklerinde yine bir araya gelebilen üçlü. küçüklüğümden beri sahip olmak istediğim bir üçlü. beyaz zenci olmayı başarabilmiş bir üçlü. sevgi edebiyatı yapmayıp gerçekten sevebilen bir üçlü.
esas mesele bu üçlü değildi belkide, ama en çok payı burdan çıkardım kendime.

kitabı okurken düzenli büyüdüğüm çevreme lanet ettim. başarılı olduğuma da. charly kadar özgüvenli olmayışıma da, rita kadar yetenkeli olmayışıma da, erling kadar isyan edememiş olmama da. merdiveni yukarıya çıkmak değil de aşağıya inmek istediğimi farkettim. alkol ve sigara bile kullanmamama rağmen, uyuşturucuyu denemek istediğimi farkettim. -gerçi burada walter bishop'un etkisini de gözardı edemem ^:swh^-

hayatımı kökten değiştirmek istedim.
evet, arkadaşımın da dediği gibi, türkiye'de olmasam bir beyaz zenci de ben olabilirdim.