şuana kadar okuduklarım arasında beni en fazla etkileyen kitaptır. çünkü, yıllar önce okuduğum bu kitaptaki yaşanılan olayları, yıllar sonra farklı bir şehirde, kitaptaki kahramanın yaşadıkları gibi, acı hatıralar bırakacak şekilde yaşamıştım. anlamamıştım ilk önce. hislerim beni bu kitabı okumaya itti. aldım elime ve okumaya başladım. yaşadıklarım gözümde canlanıyordu. bir kitapta satır satır dokunuyordu anılarım. dostoyevski'ye hayranlığım daha da artmıştı o gün...

"ama sana kin bağlamak mı, nastenka? tertemiz, pırıl pırıl mutluluğuna gölge düşürmek mi? acı sitemlerimle seni kederlendirip gizli azaplar vererek, en mutlu anlarında yüreğinin acıyla çarpmasını ister miyim? gelin olduğun gün, onunla birlikte yürürken siyah saçlarını süslediğin narin çiçeklerden tekini bile soldurabilir miyim? bunları ben mi yapacağım, nastenka? asla, asla! göklerin her zaman açık olsun, sevimli gülümseyişin parlaklığını, mutluluğunu yitirmesin. yapayalnız yaşayan, sana karşı şükranla çarpan bir yüreğe tattırdığın mutluluk anından dolayı seni hep hayırla anacağım.
ulu tanrım! o ne uzun, mutlu bir andı! bir insana böyle bir an yaşam boyu yetmez mi?"