1962 yapımı fransız yeni dalgasının öncülerinden godard'ın tarzını en iyi yansıtan bir baş yapıt.
filmin muhteşem müzikleri kesilerek birden yerini sessizliğe bırakmasıyla ünlüdür.
siyah-beyaz estetik, kaydırmalı çekimler, silah sesleriyle uyumlu sıçramalı kurgu.
filmin vurucu müziğini michel legrand yapmış.
anna karina'nın hüzünlü duruşuyla edgar allan poe'nun ''oval portre''sinin okunduğu bir sahne var ki.

"bence yaptığımız her şeyden biz sorumluyuz, elimi kaldırıyorum ben sorumluyum, başımı çeviriyorum, mutsuzum ben sorumluyum, sigara içiyorum ben sorumluyum, gözlerimi kapatıyorum ben sorumluyum, sorumlu olduğumu unutuyorum ama öyleyim, kaçışı yok bunun, herşey güzel bence, sadece olayların ilginç yanlarını görmelisin, sonuçta her şey neyse odur, mesaj mesajdır, tabak tabaktır, adam adam, hayatsa yine hayat..."