bitirdikten sonra eski sevgiliyi özler gibi ara ara özlenen dizidir. dizinin müthiş ayrıntılar ve efsanevi repliklere sahip olduğu bütün youserlar tarafından biliniyor fakat özleten tarafları bence bunlar değil. bana hala dizi müziklerini dinleten şey bu dizinin samimi atmosferiydi. kendi kapalı dünyasında kendine ait küçük bir sistemi vardı ve dünyayı kurtarmak gibi birtakım sistem dışı gayelerle bu sistemi bozmuyorduk. izlemeyen youserlar'ın kalpleri kırılmasın diye^:swh^ spoiler altında birkaç örnek vereceğim.

!---- spoiler ----!

1- diziye dışarıdan gelen karakterler bile halihazırda orada yaşayan kişilerdi yani aynı atmosferin çocuğu, adeta yan mahallenin bebeleriydi. örnek olarak gus fring verilebilir. karakteri tanıdığımızda o zaten işinin, ekmeğinin peşinde bir adamdı.^:swh^

2- bütün işlerimizi sistemden dışarı çıkmadan halledebiliyorduk. misal legal problemler için saul goodman, illegal problemler için ise mike ehrmantraut'a gidebiliyorduk. (belki sex ihtiyacımız için mrs. white)

3- karakterlerin mantık içerisindeki değişimleri empati yapıldığı takdirde ''ulan ben olsam ben de aynısını yapardım'' tadı veriyordu. mesela walter'ın parayı bulunca oğluna ve kendine janti birer araba çekmesi bana arkadaşlarımla fakir gecelerde yaptığım zenginlik hayallerimizi hatırlatmıştır. ayrıca jesse'nin başlarda parasızlık yüzünden kırmızı bir araba alışı oğlunun cebine para koymak için fedakarlık yapan memur kardeşimizin burukluğunu taşıyordu bence.^:swh^

!---- spoiler ----!

toparlamak gerekirse, bazen dizinin bende yarattığı samimiyet duygusu albequerque sokaklarında aylak aylak gezme arzusuyla birleşiyor ve eski sevgiliye duyulan özlem gibi alıp götürüyor beni uzaklara.