bu filmi izledikten sonra ilk aklıma gelen şey, filmin acaba isa'ya ihanet edip daha sonra da vicdan azabından intihar eden yehuda'nın bir günah çıkarması şeklinde okunup okunamayacağıydı. çoğu kült denilen sanat eserinde -ister film, ister bir tablo, ister edebi bir metin olsun-, bu hıristiyan anlatısına rastlamak mümkün. dolayısıyla 12 sayısını görünce insanın aklına ilk gelen de bu olabiliyor. idama gidecek bir çocuk (isa), kaderi 12 jüri üyesinin kararına (havarilerin vicdanında saklı sadakatine) bağlı bir şekilde saatlerce odanın kapısı açıldığında verilecek haberi bekliyor ve bir kişi (8. üye), bu sefer (yehuda) aynı hataya düşmüyor. hataya düşmemekle kalmıyor, diğer 11 adalet havarisine de kendini inandırması gerekiyor. belki de sadece hukuk filmi olmaktan öte, döneminde çok yaygın olduğu üzere bir amerikan propaganda filmi midir düşünmek gerekir. demokrasisiyle, vicdanıyla yehuda'nın hatasına düşmeyen bir sistemimiz var alt metnini bu mitolojiyi tanıyan hıristiyanlar şüphesiz ki alacaktır, bana kalırsa. muhafazakar sscb halkı da dahil (tabii görselerdi).