bir kadın olarak, erkek açısından düşünüyorum bir kaç zamandır. böylesine vahşice ayyuka çıkmış cinayetler, ölümler, her türlü kötü muamele... sürekli olarak erkeklerin tefe konduğu bir toplum. bir kısır döngüdür gidiyor. bir an erkek olsaydım diyorum sonra... otobüse her binişimde bomboş alanlar tercih ederdim. olur ya birine yaklaşsam var olan ön yargılar sebebiyle rezil rüsva olabilirim. ya da hakaret ve darpa maruz da kalabilirim. kız arkadaşımla dışarıda her hangi bir yerde yalnız başıma gezmek sorun olabilir kimi çevrelerce. asansöre binemezdim mutlaka. .. hani şu an aklıma getiremediğim pek çok alanda hareketlerim sınırlanırdı. özel ilişkilerimde sürekli olarak diken üstünde gezerdim.

farkında değiliz belki ama, erkekler de kendi içinde çok baskı altında. bilemiyorum belki çok azı bu baskıyı hissediyor, kimisi çok fütursuz ama bir de bu yönde ele almak istedim. içlerinde güzel insanlar da yok değil sonuçta. ve biz kadınlar olarak işimizi başkalarının eline bırakmadan elimizden ne geliyorsa daha fazlasını yapmaya çalışacağız. kadınlar günümüz belki o zaman kutlu ve yerinde olur.