kendimi bildim bileli aile fertlerimin yegane çay içme şekli.^:şekersiz çay^

belki bunda yaşadığımız coğrafyanın da bir payı vardır. özellikle büyük annemin evinde çaysız geçen bir güne rastlamak nadir görülen bir şeydir. büyük annem şeker hastası olduğu için hatırladığım kadarı ile çayını hep şekersiz içti. buna bağlı olarak ailemdeki herkesin çayı şekersiz içmesi de bende küçükken çayı şekersiz içmenin büyüklere özgü bir davranış olduğu izlenimine kapılmama neden olmuştu. aile büyüklerine ne zaman bende şekersiz çay içmek istiyorum! desem sen daha küçüksün şekersiz çay sana zararlı minevalinde şeyler işitirdim.^:ne alakası varsa artık^ liseyi bitirdikten sonra uzun bir dönem çayı şekersiz tükettim. öyle ki şekerli çayı içemiyordum bile! hatta tükettiğim bütün sıcak içecekleri şekersiz içmeye özen gösteriyordum. türk kahvesi, filtre kahve derken hayatıma biri girdi. aksine o çayı ve kahveyi benim önceden tükettiğimden daha şekerli içiyordu. ne zaman birlikte birşeyler içecek olsak sık sık bana nasıl içiyorsun o acı kahveyi yahut çayı diye çıkışırdı. nitekim evde türk kahvesi vesaire pişireceğim zaman tek seferde olsun karşılıklı içelim diye az da olsa şeker atmaya başladım. artık yalnız başıma kahve içeceğim zaman şekersiz kahve acı ve tatsız gelmeye başladı. içemez olmuştum türk kahvesini şekersiz... daha sonra biz ayrıldık ama o günden beri çayımı ve kahvemi eskisi gibi şekerli tükettim. nitekim buda bende ondan kalan son şey. benim için çayı şekersiz içmek özveri ve fedakarlık demek. sevdiğin için alışkanlıklarını değiştirebilmek demek. belki bir gün çayı tekrar şekersiz içebileceğim günler gelir. tüm bunlar olurken ailem mi? hayır onlar hala şekersiz içerler çayı...