sisyphos soyleni'nde şöyle der camus; "gerçekten ciddi bir tek felsefe problemi vardır, o da intihardır. hayatın yaşamaya değer olup olmadığına dair bir yargıda bulunmak"

bu konuyu temel alarak öne süreceğim iddialarım şunlar;

1) hayatın yaşamaya değer olup olmadığını bilebilmenin tek yolu, onu yaşamaktır.

2) yaşamak yalnızca tek bir şekilde mümkündür; kendini gerçekleştirmek. kendini gerçekleştirebildiği ölçüde insan, eşsizliğini muhafaza edebilir ve yine aynı oranda hayatın içerisinde değer kazanabilir.

3) insan ancak başka insanlarda gördüğü davranışların köklerini, kendi içerisinde takip ederek, kendi gerçeğine ulaşabilir.

o vakit rahatlıkla söyleyebilirim ki, insan başka insanlarla aktif bir iletişim içerisinde olduğu oranda vardır.

not: bir de "insan bilincinin, değişkenleri başka insanlar tarafından atanan, kendi oluşturduğu bir emülatör içerisinde olması" meselesi var ki bu konuyla direkt bağlantılı yalnız, burada değinemeyeceğim kadar uzun ve yazımı bir hayli zor, yoksa atladığım sanılmasın.