babanın öğretmen, polis, asker veyahut devlet memuru olduğu durumlarda yaşanır. pek çok insan, kültür, yer tanınır daha 15 yaşındayken 3 - 4 şehir gezmiş olunur. yaşıtlarınıza göre daha olgun olursunuz bunun sebebi ise sürekli olarak bir şeyleri geride bırakmak zorunda oluşunuzdur. ilk aşklar, ilk arkadaşlar, mahalleler, okullar, anılar liste uzar gider. 15 yaşında 19 hisseder insan, bir yerde en fazla 5 yıl kalacağını bilir bağlanmamaya çalışır hiçbir yere. üniversite çağı geldiğinde baba emekli olur ama siz üniversite için başka şehre gidersiniz kural yine bozulmaz yine geride kalır pek çok şey. bazen babanızın mesleğine küfürler savururken bulursunuz kendinizi, gidilen her yerde her şeyi sıfırdan kurmak yorar insanı, yıpratır. insanlar üniversite yıllarında ilk defa şehir dışında sıfırdan hayat kurmaya çalışırken siz bu konuda yüksek lisans yapmış olursunuz. yalnız kalmak başkaları için zorken sizin için sıradan bir şey gibi gelir. hiç mahalle arkadaşınız olmamıştır. her şehirden en fazla 4 arkadaş özel günlerde arar sorar sizi, gerisi unutur. insanlar eski arkadaşları ile kopmayacaklarını düşünürken siz çoktan kopmuş olursunuz zaten ileride ne olacağını çokça tecrübe etmişsinizdir.