teknolojik ve bilimsel olarak çok kolay,işlevsel bir çağda yaşıyor gibi gözükse de yaşadığımız çağ bana göre çağlar arasında insan için en zor çağ... kalabalıklar içinde yalnızız kahkahamızın ardında depresyonlarımız,kişilik bozukluklarımız gizli,gözyaşlarımız stresle akıyor... eskiden romada tiyatrocular oyunlarında rol için maske kullanırlarmış adı "persona" bu çağda persona kavramı kişiliğimizi nitelendiriyor.her sabah bizi robotlaştıran düşümüzü unutturan alarme uyanıp hangi maskemizi takacağımızı seçiyoruz.yalın ayak toprağa basacağımıza/akbil basmayı bekliyoruz durakta. çıkar üzerine siyaset güdüyoruz doğanın katledilip yüksek yüksek binalar dikilmesine alkış tutuyoruz zira alkışla besleniyoruz.moderniz ya hele bir de avmye yakınsa evimiz oh bizden iyisi yok... kenti övüyoruz köyü aşağılıyoruz.oysa yazın tatil köyüne dinlenmeye "kaçan" yine biziz... modayı takip ediyoruz ötekiden eksik kalmamak için rt'leyince dünyada bütün savaşlar bitiyor çocuklar ölmüyor sanıyoruz kandırmayı severiz en çok da kendimizi... ayakta atıştırıyoruz aman zamanımız yitip gitmesin!
şiirin başlığı her şeyi açıklıyor dostlar koşaradım yaşıyoruz yaşadığımızı sanıyoruz en azından bu çağda sanrılar denizinde boğulmamak için çırpınışlardayız.
hatırlarsak insan olduğumuzu dünyayı değiştirebilir çocuklarımız... sürç-i lisan ettiysem affola buyrun güneşin sofrasına...
(dostlar arasındayız
güneşin sofrasındayız.nazım)(bkz: youreads şiir grubu)