bazen, sadece sonrasında oluşan rahatlama anı için ister insan ağlamayı.. gözlerin ne kurur ne nemli kalır, daha şiş gözlerle görürsün etrafını, burnunu çekersin hafif hafif, başının ağrısı dinmiş olur.. hırçınlaşmamak, sinirleri yumuşatmak, biraz olsun olanlardan uzaklaşmak adına dolduğumuz anlarda içimize atmamalıyız bence, hem böylesi daha insanca, pek insanca..