isimler sanki insanın kulağına fısıldanmış büyülü sözcükler gibi geliyor bana. bu yüzden her fantastik şeye olduğu gibi buna da inanmaya eğilimliyim. aynı isimli insanlar hem hareket,hem kişilik, biraz da görünüş yönünden birbirine benziyor. hatta annem umut adını hiç sevmez. umut, barış gibi isimlerin kısa ömür getireceğine inanır. aslında düşününce gerçek hayatta da böyle değil mi? umutlar çabuk tükenir, barışın kıymeti bilinmez düşmanlık daha keyif verir..