-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.42)
kapıyı remzi açtı. remzi avurtları içine çökmüş, gözünde, hani siz de bilirsiniz ya, yalnızca çocuklara özgü olan o meraklı bakışların zerresi bulunmayan embesil yaradılışlı bir çocuktu. zaten çocukları sevmeyen ben, geçen bayram, bayramın dördüncü günü olmasına karşın hâlâ siyah çizgili gri takım elbisesini giyip bizden şeker istemeye geldiğinden beri remzi'den tiksiniyorum. yalandan bir başını okşayıp içeri, babası menderes abi'nin yanına gittim. menderes abi oğlundan yana çok dertliydi. remzi'ye karşı hırpalayıcı bir davranış sergileyerek oğlunun derslerinin çok kötü olduğunu, mümkünse yardımcı olmamı istedi. ve karşışığında reddedilmeyecek bir meblağ sundu. meblağı duyunca birden remzi'ye karşı büyük bir sempati besledim ben. hatta öyle sempati besledim ki remzi gibi pırlanta bir çocuğa karşı sert çıkışlar yapan babası bir anda düştü. ama sonra meblağı ödeyen şahsın remzi değil de babası menderes abi olduğu idrak edince her ikisine karşı da nötr bi tutum sergiledim...
-
okumadan önce "bir kitap nasıl komik olabilir" diye düşünürdüm. hiçbir mimik hiçbir tonlama olmadan sadece cümlelerle espriler ne kadar güldürebilir ki derdim. sağolsun umut sarıkaya bu düşüncelerime çok güzel cevap verdi. bu dahil çıkmış bütün kitaplarını okuyunca (benim de söyleyeceklerim var bir-iki-üç (evet yazıyla) umut sarıkaya'ya hayranlığım bir kat daha arttı. zaten karikatürleri iyiydi bir de yazıda bu kadar iyi olmak kolay iş değil. neyse. bu yazılara başlamasını "bir keresinde köşemi dolduramamıştım, ben de yazı eklemeye karar verdim" diye özetliyor. ve bu kitaplarda yer alan hikayeler aslında dergilerde yer alan yazıları. lisede edebiyat dersinin kitap okuma saatinde herkes klasiklerden bir şeyler okurken ben bunları okurdum bir ara. neden bunu yaptım bilmiyorum. bütün ders boyunca sessiz gülmek için yüzünü hırkasına bastıra bastıra kitap okuyan birini düşünün. insan gibi suç ve ceza falan okumak varken yok illa o. özledim o zamanları.