bir gün öleceğini bile bile yaşamak



  1. çaba göstermek istemeyen, genelde tembel insanların düşündüğü, kendini rahatlatma yöntemi olan konudur.
    hatırlıyorum da, üniversiteye hazırlandığım zamanlar, ders çalışmamak için nasıl olsa istanbul depremi olacak, ne gerek var çalışmaya diyip oyun oynardım.
    o zamanlar çok mantıklı gelirdi ama sadece sorumluluktan kaçmak için yapıyormuşum meğer.
    hayatının bir döneminde nasıl olsa öleceğim diye koyveren insan tamamen güçsüzlüğünden ve başaramayacağını düşündüğünden bunu mantıklı buluyordur.
  2. daha ort. 50-60 yıl buralardayım. keyfini en güzel şekilde çıkartmayı düşünüyorum.
    tek ben ölüyor olsam çok deli çamura yatardim da sıkıntı yok yani
  3. ölümden hemen hemen herkes korkuyor.doğu kültüründe yaşayanlarda batı kültüründe yaşayanlara göre daha az ölüm korkusu oluyor. dini inanca sahip kişilerin inançsızlara göre daha az ölüm korkusuna sahip olduğu bilinmekte.

    insan bilinmezlikten neden korkmasın ki? bilinmeyene yolculuk bazı maceraperest insanlara heyecanlı gözükebilir ilk etapta, sonsuz ve dönüşümsüz bir yolculuğun nasıl duyguları barındırdığının ne önemi var.
    belki de en önemli olandır ölüm. sonun ve başlangıçın muazzam birlikteliği. mutlak bir varoluş...
  4. kimi zaman rahatlatan kimi zaman kahreden durum.
  5. her şarkının bir sonu vardır. ona rağmen zevkle dinleriz. yaşamakta böyle şu anın tadını çıkararak bildiğimiz bir sona gitmeye mahkumuz.
  6. düşünülmediğinde sorun yaratmayan durum.
    tavsiye edilir.
  7. her saniyenin kıymetini bilmemizi gerektiren durum. şuan üzerime düşmekte olan bir uçak olabilir 10sn sonra yok olabilirim parçalarım bile bulunamayabilir o yüzden o 10sn yi en güzel şekilde geçirmek benim görevim.