aşırı derecede ironilerle dolu bir kitaptır. aslına bakarsanız, okurken biraz koptum, çünkü bölümler ve geçişler çok hareketli. olaylar ardı ardına sanki sonuç vermeden oluyormuş gibi geldi. bi ara candide ve arkadaşı olağanüstü bir ülkeye düşüyolardı, o bölümü sevmiştim. bir de sonundaki sözler etkileyiciydi. çünkü candide sonunda istediği bir hayata kavuşur ve bu kavuşmanın sağlayıcısı olan şeyin öncesinde yaşadığı talihsizlikler olduğunu düşünür. bu da hoşuma gitmişti, çünkü genel olarak katıldığım bir görüştür.