ülkenin hatta dünyanın da daha kötüye gittiğine gözlerimle şahit olduğumdan çocuk yapmayı düşünmeyenlerdenim ama ileride nolur bilemeyiz tabi. bu kısmı geçiyorsak;

ailemden hep 'aman çocuğum iyi para kazanabileceğin bir işin olsun' mottosunda bir çocukluk geçirdim, üniversite tercihimde bile gördüğüm baskı sonucunda bir bölüm yazıp okumuştum(bkz: işletme)

2. sınıf sonunda okulu bırakma aşamasına gelmiş ama gene 'aman okulu bitir de işe gir biran önce' diye gene paparayı yemişim. 5 senedir çalışıyorum ve gitgide mutsuzluk katsayım artıyor.

ilkokula gitmeden matematik ve sporla çok ilgiliydim hala da öyle, keşke bu ikisinden biriyle bağlantılı bir işim olsun isterdim.

çok uzattım; çocuğum olursa ilgi alanı ne yöndeyse o yönde geleceğine yön versin yeterlidir benim için