okul önlüğümü baştan sona kadar bembeyaz yapan tebeşirin kokusu. nasıl unutulsun ki öğretmenimin kara tahtaya yazdığı soruyu ''ilk ben çözeceğim!'' diye çırpınan parmaklara bürünen o keskin koku. hele öğretmenim beni tebrik ederken sarıldığında beyaz önlüğüne ve ceketine sinen o koku.. salt tebeşirin değil, emeğin kokusu olduğunu ise şimdilerde anlıyorum.
çocuğum, hala büyümedim.