aslında duvarların gerisindeki ve sokaklardaki kalabalıkların geri sayımını duymamak için yaklaşık bir saat evvel kafayı vurup yatmıştım ama uyuyamadım, sanırım yeni yıla giriş şarkım olacak kendisi. nedense çok bağışlayıcı ve kucak açıcı bir hissiyat var içerisinde. bir yerden sonra rahatsız etmeye bile başlayan bir huzuru var fakat kelimelerdekini geçtim, sırf vokalin naifliği için karşı çıkmadığım hatta kabul ettiğim bir rahatsız edicilik bu. her dinlediğimde çok değerli cam bir vazo kucağımdayken kaygan zeminde yürüyormuşum gibi hissediyorum ve bu bana garip bir şekilde gerilimi değil o tuhaf huzuru veriyor ve sanırım o huzura ihtiyacım var, hoşgeldin 2017.