dokunmaya kıyamadığımız lcd tv'mizin görüntüsü bir gün kafayı yedi. renkler kaymaya, değişmeye falan başladı, biz de doğal olarak servisi çağırdık gelip baksınlar diye. usta geldi, televizyona baktı ve dönüp şöyle dedi; "kusura bakmayın birazdan yapacağım şey için ama bunu tamir etmenin tek yolu var.", "ne kusuru efendim." düşünüyorum adam niye tamir etmeden önce özür diliyor kafa hafif gidik falan mı acaba. usta tek eliyle televizyonu arkadan tutup, tam ekranın ortasına paaaattt diye bir tokat koydu ama o tokatı bana vursa savrulurum yani öyle bir tokat. sonra elini yumruk yapıp altıyla vurarak ekranda gezdirdi ve televizyon düzeldi. o günden itibaren o televizyon 6 ay kadar daha bize hizmet verdi. her hafta bozuldu^:bana özeniyordu sanırım^, her hafta ahaliden biri tokatladı ve düzeldi. sonrasında abim tokatlama işini abartmış olacak ki ekranda bir göçükle beraber çöpe gitti.