1. dream theater'ın gitaristi.
    henüz pek dinlemişliğim yok dt'yi ama bu adamı ya çok seviyorlar ya da nefret ediyorlar.
    en çok getirilen eleştiri ise çok teknik ve duygusuz çaldığı yönünde.
    tabi insan berkeley müzik koleji okuyunca öyle oluyor.
    ama iyi gibi duruyor.
    biraz deneysel ve avantgarde'lık varsa bendendir bakalım.
  2. ses efektlerini sık kullanıyor ve gitar soundu klasik metalci distortion'ı değilse bu adama daha yoğun ilgi duyabilirim.
    çünkü tam bir gitarist koleksiyoncusu ve manyağıyım.
    en büyük fetişim ise farklı gitar tonları.
    bu yüzden jimi hendrix'i değil de robert fripp'i daha çok severim. bu yüzden eric clapton'u değil de adrian belew'i daha çok severim. bu yüzden yngwie malmsteen'i değil de buckethead'i daha çok severim.
    bu yüzden david gilmour'u değil de syd barrett'i daha ilginç bulurum.
    benim istediğim bir gitaristte farklı tonlar, deneysellik ve beste yeteneği.
    petrucci böyleyse tamamdır.