bence günlük yaşamın özellikle sıkıcı olan süresini (mesela sevmediğimiz mesai saatleri gibi) çekilebilir kılmak için güzel bir olay. fırsat buldukça müzik dinliyorum zaten ama dinleyemediğim sürede de geniş bir yelpazede -bir nevi- müzik dinleyebiliyorum böylece.

ama benim de takıldığım konu; neden 90ların unutulmak üzere olan - ve aslında unutulması gereken- abuk şarkıları bir anda bangır bangır çalmaya başlıyor kafamda... nasıl yani, bu algıyı açan nedir, ne tetikliyor? bi bilsem...

bir de anlam veremediğim sabah şarkı söyleyerek uyanmak, ki bunlar çok alakasız; günlük dinlediğinizden çok farklı şarkılar olabiliyor.

mesela geçen sabah şarkılarını bilmememe ve dinlememiş olmama rağmen victor jara dinleme isteğiyle uyandım ne yani? rüyamda şili devriminde ya da darbesinde miydim neydim... neyse sonra da bu işte:(bkz: manifiesto - victor jara) çiziktirdim de oraya ruh halimi. bir garip valla...