yazmazsam olmaz..

dün akşam mesai sonrası trafikle olan mücadelemde her zamanki gibi yenik düşmüş, perü perişan bir halde eve gidiyordum. üstelik market alış verişim sırasında da kredi kartımı kaybettiğimi fark ettim. evde yemek yoktu bir yandan.. sözün özü; vasat bir haldeyim...

derkennn, sokakta karşılaştığınız komşunuz çocuklarının yaramazlıklarından yakınır. konuşa konuşa apartmana girersiniz, öyleydi böyleydi derken herkes evine çıkar. bir önceki gün giydiğim şortumun arka cebinde kredi kartımı bulmanın huzuru ve mutluluğu içerisine henüz girmişken; kapı çalar.. dan dannn! elinde tepsiyle biraz önceki komşu.. aman pek de güler yüzlüdür o ^::)^ iki çocuk annesi, yaşıtım sayılır. kuru fasulye ve pilav var ayrı ayrı tabaklarda.. ben mahcup, ben mutlu... o an helva yapıp tüm apartmana dağıtasım geldi ama, kendimi koltuğa zor attım gerçekten ^::(^ ^:evet yemek de hazırdı ya artık rehavet çöktü^