hala komşuluğun bitmediği bir yerde yaşıyordum. (iş gereği uzaktayım artık) hiç unutmam lise yıllarında bir ramazan ayında annem mecburen ablamın yanına ankaraya gitmek zorunda kalmıştı.

her gün okul dönüşünde komşular balkonda karşılardı beni yemeğin yoksa akşam bize gel, akşam bize gelmezsen küseriz, bak en sevdiğin yemeği aldım ali amcan da en sevdiğin tatlıdan alacak diye sürekli çağırırlardı. hatta üst kat komşumuz-yaklaşık 70 yaşında- her gün ama her gün aralıksız bir tencerede bize yemek yaptı.

ev alma komşu al olayı gerçekten doğru evin tadı iyi komşularla çıkıyor.