insanların en sevdiğim halleri yapmacık hareketlerden uzak en doğal oldukları anlardır. küfür etme anı ise insanların en doğal oldukları anlardan biridir.
asla küfür etmeyen veya etmeyecek insan yoktur. her insanın bir sınırı vardır bunun için, bu sınırın kişiden kişiye farklı olması ve uslubtur farklı kılan.
*neredeyse hiç küfür etmeyen birinin; ağzından döküldüğü anın ardından gelen, kendisinin bunu nasıl yaptığına dair yaşadığı şaşkınlık ve onunla birlikte hissettiği utançla birlikte şekillenen yüzü (kim bilir belkide hafifçe kızaran yanakları).
*arada sırada küfür eden birinin; küfür anında ve sonrasında kin barındırmayan tavırları ve küfür etmesiyle sakinleşen, yumuşayan yüz mimikleri.
*küfürü arada sırada kullanan birinin; çok sevdiği kendinden küçük birine kızmasına rağmen, küfür ederken, yüzünde takındığı yapmacık kızgınlık perdesinin arasından bile görülebilen derin sevgi hisleri.
ya da,
*hiç ama hiç küfretmeyen; ancak o an geldiğinde, içinde biriktirdiği bütün kini toplayıp, kusarcasına dudakları köpürerek edilen ve neredeyse ölüm kokusu hissedilen bir an..

hepsi insanların yapmacık davranamadıkları ne iseler o oldukları, gerçek yüzlerinin ortaya çıktığı anlar.
kim bilir belkide insanları en iyi tanıma aracı kullandıkları küfürler ve küfür etme anlarını izlemektir..:)

sözün özü küfür hayatın bir parçası, çoğu zaman kötü sonuçların ortaya çıkmaması adına kaçınmak, bazen ise "tam yerine rast geldi manzara koyduk" deyişini hatırlatırcasına ağzı dolduracak şekilde (yaşar nuri'nin dediği gibi) yağlı yağlı kullanmak şart..:)

adını anıp da o anı paylaşmamak olmaz.. hak edene gereken cevabı vermek adına, yakışmamış mı? :)) yaşar nuri öztürk ve müjdan gezen televizyonda küfür