bir yanılsamadır.

insanlar daha az mutsuz oldukları zamanlarda mutlu olduklarını düşünürler. küçük şeylerden mutlu olabilme becerisi ise öğrenilmiş çaresizliktir. ve ayrıca mutluluğun, mutlu insanların hikayesi de yoktur. çünkü mutluluk "nedensellik" yaratmaz; mutsuzluk ise aksine, "neden" sorusuyla, sebeple ilgilidir. çünkü başkalarının mutsuzluklarında kendimizi ararız. ve zaten mutsuzlukla ilgili kıyaslamalar bile, çoğu zaman bizden büyük mutsuzlukların varlığıyla bize hoş gelir ki, bunun kendisi bile savunduğum ilk iki fikri pekiştirir.

jean rouch"un 60ların başında chronique d'un été (bir yazın güncesi) diye çektiği bir belgesel vardır; belgesel önüne çıkan insanlara tek bir soru yöneltir: mutlu musunuz? evet, çoğu "mutlu", çünkü mutluluğun iyi bir şey olduğunu öğreten ama ulaşamadığımız dünyada yaşıyoruz.

bu arada, mutlu musunuz?