bir yıl içinde hem işini hem evini taşımış biri olarak gelecek yıllarda asla yapmak istemediğim eylemdir. öncesi bir kaos yarattığı gibi sonrası da sancılı geçiyor. bir türlü o düzen sağlanmış olamıyor nedense. gerçi bir şekilde toparlanma gerçekleşiyor ama bedensel ve zihinsel olarak çok yorulduğunuzu hissediyorsunuz.

gerçi her iki taşınma durumundan sonra da mutlu olduğumu söylemem gerek. birinde hem farklı bir ortam hem farklı bir güzergah hem farklı insanlar-komşularım olmuş oldu. çok değişik duyguları katmasının yanında, insanın zaman zaman kendi içinde de taşınması gerektiğini bir başka şekilde göstermiş oldu bana.

kendi içinde taşınmak? evet kendi içinde taşınmak.. sürekli aynı düzendeyiz; bir çoğumuz farkında değil belki ama benzer duygulara saplanmış gidiyoruz. o duyguyu oradan almak zor geliyor, belkide imkansız. alışılmış olana öyle koşulsuz şartsız bağlıyız ki.. arada bir taşları oynatmanın üzerimizdeki tesirini göremeyecek kadar yılgınız üstelik. sıradanlığa kaptırıp gitmişiz kendimizi. göze alamayacak kararlar gibi geliyor her biri ama harekete geçmek gerektiği hissinin farkında olmak gerek.

söz konusu bu iç taşınmanın da bir yerden başlaması gerekiyor. kendi adıma o günleri yaşıyorum; hiç de fena gelmiyor bana bu düşünce.