"- niye böyle oldu be abi? ben çok sevmiştim be abi...
o kadar mektup gönderdim, insan bi cevap yazar... benim günahım ne be abi?

- bak koçum, belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı.
artık acı çekmekten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim. sevgililer, bizim
olanlar ya da olmayanlar hepsi iz bırakır! bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor,
hepsi kalır! ama inan, yeni izler de olacak. yaşlıları düşün! sanki her şeyi bilirlermiş
gibidirler, ama öyle değil. ne kadar acı çekersen çek şunu hiç unutma çizilicek bi yer hep
vardır ve çizecek bi yer. ressam olur insanlar başkalarının kalbini kazıya kazıya, ya da
resim olurlar senin gibi kazına kazına..."

tabii ki hepsi aklımda değil fakat son bölüm aklımdan hiç çıkmaz.
(bkz: dar alanda kısa paslaşmalar)