-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (7.00)
italyan edebiyatında yeni gerçekçilik akımının kurucusu olarak kabul edilen cesare pavese bir kere daha sıradan hayatın ötesine geçerek insanı saran büyük yalnızlığın ve hüznün romanını yazıyor. çocukluk yıllarını geçirdiği torino'ya bu kez bir iş kadını olarak dönen clelia'nın, resim sergilerinde, bohem çevrelerde karşılaşıp dostluk kuracağı kadınlar, bir mutluluk hayalinin peşindedir. mutluluğun anahtarı kimisi için erkek, kimisi için eşcinsellik, kimisi için para, kimisi içinse ölümdür. clelia'nın, bir otel odasında intihara giriştiğine tanık olduğu rosetta'yla kuracağı dostluk, genç kadını yaşama bağlayabilecek midir?bu sorunun yanıtı kitapta nasıldır, okumadan bilinmez. ancak pavese kendi açısından bu yanıtı hiçbir zaman veremeyecektir. kahramanı rosetta gibi, torino'da bir otel odasında intiharı denemiş, ancak o, sonuna dek giderek yaşama veda etmiştir. (kitap bilgileri idefix'den alınmıştır.)
-
"kadın düşmanı" diye adı çıkmış bir yazar olan cesare pavese'nin bir kadın gözünden yazdığı romanıdır. bir kadın düşmanından çok, kadınlar tarafından çokça kez kalbi kırılmış bir adamdır pavese ve yine en çok üstünde durduğu, (kimi zaman oldukça şiddetli) tespitlerde bulunduğu konulardan biri de kadınlardır.
hikayeyi doğduğu şehre yıllar sonra dönen clelia'nın gözünden dinliyoruz, bu noktada pavese'nin bir kadın gözünden anlatımının başarısını da es geçmemek lazım. kitap boyunca çok renkli kadın karakterle karşılaşıyoruz ve hikaye olaylardan ziyade bu karakterlerin diyalogları, ilişkileri üzerinden ilerliyor. okunulması ve üstüne düşünülmesi gereken bir kitap diyor ve cesare pavese'ye başlangıç için tavsiye ediyorum.
"insan bir başkasını kendinden daha fazla sevemez. kendini kurtarmayı beceremeyeni, kimse kurtaramaz." -
ben pek bir şey bulamadım, daha doğrusu aradığımı bulamadım.
pavese'ye nerden başlasam derken kütüphanede bu kitaba denk geldim. çok doğru bir seçim değildi ya da pavese bana göre değilmiş. ikisi de olabilir.
hikayeye nerden nasıl girdiği belli olmayan karakterler var bu rahatsız edici geldi bana... ana karakteri oldukça soğuk buldum, işin aslı iç dünyası anlatılıyorsa da ben kaçırmışım demek.
yüzeyseldi bence...gittik geldik yedik içtik o böyle dedi ama ben böyle dedim'den öte pek bir şey göremedim.
hayal kırıklığıydı.ha açılır ha düzelir diye diye çok zor bitti.
bitince de e yani? diye kaldım öylece. -
merakla alıp okuduğum ancak okurken aynı merakta ilerleyemediğim, hayal kırıklığına uğradığım pavese romanı.
hayal kırıklığına uğramamın sebebi kitapta bir döngüyü oturtamamış olmam olabilir. aralarda üzerine düşünülecek diyaloglar ve clelia'nın kalabalık ortamlarda ya da yalnız kaldığında içinden geçirdiği çok anlamlı sayılabilecek düşünceler de var. fakat kitap boyunca sonunu getirecek ve merak uyandıracak bir akıcılığı bulamadım. olaylar mekandan mekana, evden otele sürekli bir hareketlilik içerisinde ve koşuşturma ayarında ilerledi.
hani bazı kitaplar vardır her sayfasını çevirirken olayın akışını önceden bilmemek için yan sayfasına dahi bakmamak adına gözünü kaçırırsın ve hızlı hızlı okursun, sonunda da bir güzel "vay be!" dersin. ancak üzgünüm o kitap bu kitap değil. en azından benim için. -
rahat ve sınır tanımaz hayatlar...
bohem hayatın insanları...
para, maddiyat, sosyal çevre, seçkin insanlar, sanat ve sanatçılar, aklınıza gelebilecek her şeyi barındıran bir çevrede yaşayan yalnız ve mutsuz kadınlar...
her türlü rahatlığı elinde bulundurmasına rağmen hayatı anlamsız bulan ve intihar denemelerinin birinde öbür tarafa geçmeyi başaran bir kadın.
hayatı anlamsız bulan bu kitabın kahramanları pavase'nin bir izdüşümü gibi geldi bana.
yaşamayı bir türlü sevemiyor bazı insanlar! hiç bir şey onları dünyaya bağlayamıyor.
bu kitapta bunun sebebi nedir sorusunun cevabı var mı sanıyorsunuz?
yanılıyorsunuz! pavase yorgun ve karamsar bir izdüşümü ile roman yazmış.
pavase her zaman her yerde okurum, derseniz; harika bir okuma sunmaz ama emin olun binlerce dizi filmden daha çok şey katar size.