hayat arkadaşım diyebilirim. onunlayken düşünmeye, kafa dinlemeye, hobilerimle uğraşmaya oldukça zamanım oluyor ama onu hissetmediğim zamanlarda da sevdiğim insanların yanında gülüp eğleniyor oluyorum. varlığı da güzel yokluğu da güzel. sadece aşırısı zarar veriyor insana ama neyin aşırısı faydalı ki zaten?