dun ben kosarken yavas yavas da olsa yuruyen epeyce yasli bir adam vardi parkta, ben turlarken kac kez karsilastik bilmiyorum her seferinde buyuyerek yuzune yayilan bir gulumsemeyle selam verdi bana. en sonuncu da kac oldu ama der gibi guldu hatta. eve gelince dusundum, acaba ne hissetmistir kendisi zorla yururken ben kosuyorum diye. kendimi yerine koyunca kiskanirim belki diye dusundum, hayata kizarim ama belki de bunlar ben yasli olmanin nasil oldugunu hayal ederken basarisiz oldugum icin aklima geliyordur, o bu duruma bir gunde gelmedigi icin alismistir yillar icinde bu degisime.

yaslilik buradan bakinca empati kurmasi zor bir donem, ne diyordu sarki -but you don't know what it is to be old-