"cânı kim cânânı içün sevse cânânın sever
cânı içün kim ki cânânın sever cânın sever "

fuzulî

ikili ilişkilerdeki sevgiden söz ediyorsak maşuk'un mutluluğu aşık için tek önemli şeydir. yani çok seven aslında kaybetmez. çok seven dünyanın en ulaşılmaz işini yapıyordur. çok sevenin derdi sevgiliyi elde etmekse yani sevgilinin artık onun olmasını istiyorsa zaten aslında kendini çok seviyordur. o yüzden bir insan "çok aşığım, o olmazsa ölürüm" diyorsa aslında aşık falan değildir, kendini çok seviyordur, bu mertebede egoizm kendini günlük olaylarda çok fazla göstermez ancak ele verir.

bir de sorunlu sevgi vardır, adam psikopat ve kendisini sevmiyor diye eşini partnerini öldürüyor ki bu yukardaki gibi sadece içgüdüsel bir egoizmle açıklanamaz, içerde bir yerlerde bir error vardır, psikeatrinin alanıdır edebiyatın değil.

aşık kişi hiçbir zaman kaybetmez, o dervişlerin, şairlerin "bir derdim var bin dermana değişmem" dediği derde tutulmuştur. bu derdin dermanı kendisidir. ne demiş orhan baba ;
"hem yakınsın hem uzaksın
hem gerçeksin hem rüyasın
izdırabın zevki sende
sen hayatsın"