resmi ideolojinin baskısı ile-türkiye'de- her geçen gün zayıflayan ve ölmek üzere olan dil. eğer bir dil ile edebiyat yapamıyorsaniz, öğretim yapamiyorsaniz o dil yok olmaya mahkumdur. bugün kürtlerin günlük hayatta kullandıkları dil cılızdır. günlük hayatta sadece üç zaman ( geçmiş, şimdi, gelecek ) kullanılır. geçmiş zamanın hikayesi kipinde bir fiil kullanılmaz mesela. o yüzden eski kürt yazar, şair ve düşünürleri anlamak için özel bir çalışma gerekmektedir. feqiyê teyran, mele cizîri, ahmed ê xanî 'yi anlayamıyoruz o yüzden.
bahsettiğim bu durum türkçe için de geçerli. yeni nesil tanpınar'ı ne kadar anlayabiliyor resmi dil türkçe olmasına rağmen. türkçe de de her geçen gün kelimeler kaybediliyor, unutuluyor, kullanılmıyor. teknolojik gelişimin olmaması, edebiyat, sanat ve felsefede geri kalma bu süreci hızlandırıyor. ama bu durum kürtçe için çok daha vahim sonuçlar doğuruyor.
hakkari bölgesinde konuşulan kürtçe en az bozulmuş kürtçedir diğer bölgelere nispeten ama kurtcesi çok iyi hakkarili bir arkadaşımla kitapçıdan elimize aldığımız bir romanda ( güncel bir kürtçe dili kullanılmıştı kitapta, öyle akademik ya da eski kürtçe değildi ) kullanılan bazı kelimeleri onun bile bilmiyor oluşu her şeyi özetliyor galiba.