mutluluk insanın kendine yakışanı giymesidir,diyerek saçma sapan devam etmek isterdim ama daha kötüsünü yapıp süper teorimi tüm insanlıkla paylaşmaya karar verdim.insanların hayatta tek amacı mutlu olmaktır.öyle ya da böyle yüksek ülkülere sahip insan da sokaktaki amaçsız serseri de, herkes ama herkes kendi tercihi ile bir seçim yapıyorsa her zaman bunu mutlu olacağı şekilde yapar.önşart zorunlu olmamak ya da baskı altında olmamak , bunun dışındaki her durumda teorimin geçerli olduğunu savunuyorum.mesela biri için fedakarlıkta bulunan yada daha büyük bir amaç için kendini feda eden kişiyi ele alalım, o bile bu durumda daha mutlu olacağı için bunu yapıyor.burada mutlulukla konforu, huzuru ya da hazzı ayırmak gerek.bu yüzden bence çok da şey yapmamak lazım